Muhammad Yusuf Badri
Tarixda shunday kunlar va lahzalar bo‘ladiki, nafaqat bir geografiyaning taqdirini belgilaydi, balki bir millatning azm-u qarori, fidokorligi va g‘ayratining guvohi ham bo‘ladi. 1400 hijriy shamsiy yilining 9-sentabri ham shunday kunlardan biri edi; o‘sha kunki, istiloning so‘nggi ramzi amerikalik askar «Kris Donahu» Afg‘oniston tuprog‘idan chiqib ketdi va xalqimiz mustaqilligining yangi sahifasi ochildi.
Amerikaning Afg‘onistonga bostirib kirishi, 2001-yil 7-oktabrda «Terrorizmga qarshi urush» nomi bilan boshlangan edi. Bu hujumning adolat va qonun bilan hech qanday aloqasi yo‘q edi. Aslida bu istilo edi; istilo nafaqat harbiy mavjudlikni, balki xalqimizning madaniyatini, iqtisodiyotini, irodasini va ozodligini ham nishonga olgan edi.
Yigirma yil davomida vahshiylik, qamoqxonalar, begunohlarning qirg‘ini, tungi chopqinlar va xalqimizning muqaddas hurmatlariga xilma-xil tajovuzlar takrorlandi. Ammo afg‘on xalqining g‘ayratli vijdoni hech qachon qo‘zg‘olon, kurash va qarshilikdan voz kechmadi hamda charchashni his etmadi.
O‘zini dunyoning superqudrati deb bilgan Amerika, yigirma yillik urush, milliardlab dollar sarfi va minglab askar yuborishiga qaramay, haqiqatga tayangan bir millatni o‘z hukmronligi ostida saqlab qola olmadi. Bu chekinish ochiq iqror edi kuch, texnologiya va targ‘ibot hech qachon xalqlarning irodasini sindira olmaydi.
Kris Donahu chiqib ketishi, muvaffaqiyatsiz strategiyaning qulashi, istilochi tafakkurning tugashi va dunyo miqyosida soxta adolatning fosh bo‘lishi edi. U Kobul aeroportidan chiqib ketgan kecha, Amerikaning yigirma yillik istilosining so‘nggi lahzasi bo‘ldi; bu kecha dunyo superqudrati uchun g‘urur emas, balki mag‘lubiyatni tan olish edi; Afg‘on xalqining yengilmas qarshiligi qarshisida mag‘lubiyat va inqirozni tasdiqlash edi.
Donahu tunda, hech qanday sharafsiz, hech qanday kuzatishsiz va hech qanday g‘urursiz, taslim bo‘lgan armiyaning nochor vakili kabi Afg‘onistondan chiqib ketdi. Uning qadamlari Amerika tomonidan «ozodlik» «inson huquqlari» va «taraqqiyot» nomi bilan ilgari surilgan, aslida esa xalqimizni mustamlaka qilish vositasiga aylangan shiorlarning tugashini bildirdi.
U o‘zi bilan na bayroq, na g‘alaba va na yutuq olib ketdi; faqat ibratli bir saboq qoldirdi istilo qanchalik qudratli bo‘lmasin, xalqlarning irodasini hech qachon sindira olmaydi.
Afg‘on millati o‘zining imoniy g‘ayrati bilan yigirma yillik fidokorlik tarixini yozib, nihoyat ulkan istiloning so‘nggi sahifasini ham yopdi. Bu chiqib ketish tarix xotirasida Amerika uchun qora dog‘ bo‘lib, ammo afg‘on xalqimiz uchun oltin va faxrli bir lahza bo‘lib qoldi.