Hushyor vijdon, muqaddas iymon va payg‘ambarlik axloqi namunasi; Mastri Sohib Sayyid G‘ulomning o‘g‘li shahid Said Hofiz Ne’matulloh Nikmal hijriy 1374 yili Maydon Vardog‘ viloyati, Sayid Obod tumani, Malikhel qishlog‘idagi Shahidlar vodiysida jihodsevar, taqvodor va fidoyi oilada vafot etdi.
U o‘z qishlog‘ining imomidan boshlang‘ich diniy ta’limni boshlagan.
U yod olishdan tashqari diniy ilmlarini ham davom ettirdi; U butun umrini musaffo, pokiza va musaffo muhitda (maktab) o‘tkazdi, u yerda ilohiy qonunlar o‘rgatiladi, yosh avlodga uni o‘rnatish va amalga oshirishga o‘rgatiladi.
Mamlakat kofirlik ishg‘oli ostida bo‘lganligi sababli, islom xalqini yo‘ldan ozdirish uchun tog‘utlar tomonidan rejalar ishlab chiqilgan va boshchilik qilingan. Nikmel ham asta-sekin yoshlik ostonasiga qadam qo‘yardi, chunki ularning vahshiyliklarini ko‘rib sabri to‘lib-toshgan edi, shuning uchun u ko‘proq kutishni islom millatining etagidagi sharmandali dog‘ deb bildi va maktabdan yashirincha xandaqqa borishga majbur bo‘ldi. .
Shahid Nikmel Taqballoh Mujohidiy iste’dodli, jasur va tajribali edi. U mujohidlar orasida sabr va chidamliligi bilan mashhur edi. Jihodiy hayoti davomida u ko‘plab reydlar, portlashlar, pistirma va hujumlarda qatnashgan. U odamdek xandaqni qo‘llab-quvvatladi.
U bir marta jiddiy jarohat olgan; Yusufxel qishlog‘ining o‘tgan 20 yillik istilosi davomida o‘z uylaridan ko‘chirilgan eski uylari vayronaga o‘xshardi, darvozalari singan, hamma joyda o‘q izlari ko‘rinib turardi. Qishloq yo‘li yonidagi uyda yollanma kuchlarning qobig‘i bor edi, biz bu qobiq ustida kamera / lazer yordamida ishlayotgan edik.
Operatsiya yoqimli o‘tdi, lekin tunlar juda xavfli edi, bir tomondan qish edi, qor yog‘di, havo sovuq edi, ikkinchi tomondan, uchadigan samolyotlar, dronlar va boshqa xavf-xatarlar qo‘rquvi bizni tahdid qildi, biz zudlik bilan hududni tark etmoqchi edi. Biz dam olish uchun eski uy orasiga o‘tirganimizda qaytayotgan edik. Nikmel va yana ikki do‘st urush holatini kuzatish uchun dam olish uchun uyning bir burchagida turishardi. Ularning orqasida o‘tirgan edim, birdan o‘tkir ovoz eshitilib, Allohu Akbarning faryodi eshitildi.
Birovning orqaga yiqilib tushayotganini ko‘rdim, yugurib bordim va “Bu kim?” dedim. Do‘stlardan biri javob berdi: «Yaxshi, keling, olib keting!« Biz uni ko‘tardik, ma‘lum darajada orqamda ko‘tardim, qorong‘i edi, bir masjidga yetib bordik, uning nurini yoqdik, u ko‘zlarini o‘girdi va past ovozda dedi: Menimcha, yolg‘izsan!! ! Sal o‘tmay sog‘liqni saqlash bo‘limi xodimlari yetib kelishdi, chunki yara ko‘krak qafasining o‘ng tomonida bo‘lgani, qonning hammasi ichkariga kirib ketganligi sababli tez tibbiy yordam olish uchun Tangi shifoxonasiga bordik. O‘sha tog‘ga yo‘l yopiq edi, biz Jagto orqali o‘tishimiz kerak edi.
Yo‘l uzoq edi, shahid Taqbalulloh bir necha bor hushidan ketdi, kasalxona yonida o‘ziga keldi, afsus va umid to‘la ko‘zlarini biz tomon burdi va g‘azabli ovozida: “Onamning Zhrosi yorilib ketadi!” dedi. Boshqa o‘g‘lidek o‘g‘lini Allohning diniga fido qilgan Bag‘irti onasi esladi, shundan so‘ng u yana hushidan ketdi, ammo kasalxonaga yetib kelgan edik.
Shifokorlar kelib uni operatsiya xonasiga olib ketishdi. Qodir Tangrining yordami bilan operatsiya muvaffaqiyatli yakunlandi va bir oz vaqt yotoqda yotib, jihod va kurashning qaynoq qo‘rg‘onlariga qaytgan Nikmel avvalgidan ham kuchliroq iroda va qat’iyat bilan kurasha boshladi.
Jarohat olgan bo‘lsa ham, Ramazon oyida taroveh namozida ulug‘ Qur’oni karimni bizlar uchun tamomladi. Ba’zan yaralarining qattiq og‘rig‘i tufayli ovozi juda past bo‘lib, uni osongina eshitib bo‘lmasdi.
A.A Afg‘onistonda hukmdor bo‘lib, xalq yengil nafas olguncha jihod muammo va azoblariga xotirjamlik bilan chidadi. Lekin shahid Taqballohning o‘lik o‘qdek qaytishga irodasi yo‘q edi; Islom amirligining harbiy tashkilotida unga 10-boshqaruvning tezkor bo‘limidagi bir guruh mas‘uliyati yuklangan. U fidoyi askar sifatida Allohning dini dushmanlari va xavorijlarni bostirishda davom etdi, qisqa vaqt ichida ko‘plab operatsiyalarda qatnashdi va ko‘plab xavorijlarni qilmishlari uchun jazoladi.
Do‘stlaridan biri uning oxirgi operatsiyasini shunday hikoya qildi:
Xorijiylar (Al-Nar klubi) yosh mujohid Misbah Janni vahshiylik va shafqatsizlik bilan shahid qilib, so‘ngra uning videosini internetda mujohidlar, ya’ni Islom Amirligining hushyor razvedka kuchlari o‘rtasida qo‘rquv uyg‘otish maqsadida e’lon qilganlarida, razvedka ma’lumotlariga asoslanib, , boshlandi Ular bu yovuz guruhga ergashdilar. Avvaliga Mozori Sharif shahrida ularni kaltaklab o‘ldirishgan, uylarida (boshpanalarida)bo‘lgan xorijiylar do‘zax chuquriga jo‘natilgan, boshqa viloyatlardan ular bilan aloqada bo‘lgan ba’zilari ham qo‘l ostida qolgan. nazorat.
Shu sababdan bo‘linmamiz ham Mozori Sharif tomon harakatlandi, barcha do‘stlarimizning qalbida qasos tuyg‘usi jo‘sh urdi, Mozori Sharifda bir kun dam olmagunimizcha qolib ketdik. Restor bizga Bag‘lon viloyati tomon harakat qilishimizni aytdi, u erda Xavorij uyasi topildi va operatsiya davom etmoqda. Tez orada Bag‘lon viloyatiga yetib keldik. Jang joyiga kirganimizda, xorijiylar qattiq qamalda ekanliklarini ko‘rdik, ular fidoyi do‘stlarimizdan bombalarni Xorijiy uyasiga olib borishni va u yerda portlatib, to‘siqlarni yo‘q qilishni so‘rashdi. Shahid Nikmel Tablaulloh yana ikki do‘sti bilan tayyorlanib, minalarni olib, uyni portlatib yubordi. Uy qulab tushdi, lekin uning bir qismi saqlanib qoldi va ular qarshilik ko‘rsatishni boshladilar.
Shahid Nikmel Taqballoh o‘z joyiga kelib, raketani o‘zi bilan olib, o‘sha yerni nishonga oldi. Uy chang-to‘zon ichida yo‘qoldi. Shahid Nikmel va yana ikki do‘sti o‘sha yerda turgan edi, Xavorij ularni ko‘rib, nishonga oldi. Unga uy tegdi va uchta gol ham yerga tushdi.
Yillar davomida olib borilgan tinimsiz kurashlardan so‘ng hijriy 1443-yilning 24-yilida hijriy 2-Asad 1401-yilda, Bag‘lon viloyatining Pul Xumri tumanidagi IShID-Xavorij yashiringan joyiga qarshi olib borilgan operatsiya chog‘ida 3 nafar do‘sti bilan Shamaxda shahid bo‘ldi.
Nesbah kazaluk va Alloh xasiba!
Shahidning nishoni:
Oilasi uni unashtirishga, yaratuvchisi esa shahidlikka tanlagan kuni shahid Nikmel jonini Xudoga topshirdi. Akasi shahidligi haqida shunday deydi: Tushlik bo‘ldi, quyosh sekin qanot yig‘ayotgan edi, garchi uyimizda katta akamizning shahid bo‘lganiga qayg‘u bo‘lsa-da, lekin ikkinchi birodarimizning unashtirilganidan nihoyatda xursand edik, barchamiz opa-singillar uyga ketishdi. Men cho‘ntagimdan telefonni chiqarib Nikmailning raqamini terdim, lekin dugonasi hozir uxlayapti deb javob berdi. Men u bilan gaplashishim kerak, deb turib oldim. Biroz vaqt o‘tgach, u xavotirli ovozda «Nikmel shahid bo‘ldi« deb javob berdi.
Bu manzara qanday sodir bo‘lganini bilmayman. Men tahorat olishga borib, qiroat qila boshladim. Otam, onam va oilamga sabr tilab duo qildim. Vujudim qaltirab, rangi oqarib ketdi, harakatlarim nazoratimdan chiqib ketdi, uydagilar shahid yigitga turmushga chiqmoqchi bo‘ldi, yurak xastaligimni bahona qilib, o‘zimni yaxshi his qilguncha kutaman, dedim. Oradan ko‘p o‘tmay, vertolyotning ovozi eshitildi. To‘satdan hovliga tushib, shahid Nikmelning jasadini tushirdi. Otam, onam va opalarim bilan sodir bo‘lgan manzarani tushuntirib berolmayman, shunday motam bor ediki, yig‘lash va hayqiriq sadosi osmonda aks sado berdi