Muhandis Omair
Kasb-bu juda ko’p qiyinchiliklarga ega bo’lgan dahshatli hodisa; Aynan mana shu ishg‘ol diniy urushlarga olib keladi, mamlakatni mazhabga, irqiy va diniy bo‘linishga bo‘linadi. Bu biz so’nggi bir necha o’n yilliklarda boshdan kechirgan narsadir.
24 Asaddan oldin bosqinchilar, ayniqsa Kobul ma’muriyati qayta-qayta aytdi; Afg’onistonda turli guruhlar faol bo’lgani uchun birgina Tolibon bilan tinchlik muzokaralaridan hech qanday foyda yo’q. Ular o’z da’volarini isbotlash uchun IShID loyihasini tog’lardan shaharlarga, ayniqsa Nangarhor va Kobulning xavfsiz joylariga o’tkazish uchun turli loyihalarni boshlab yuborishgan edi.
IShID masjidlar, oddiy odamlar, diniy markazlar va olimlarni nishonga oldi va oʻzlarini koʻrsatish maqsadida va Amerika talabiga binoan ularning mavjudligi haqida ommaviy axborot vositalarida, mintaqada va dunyoda muhokamalar koʻtarildi, ammo Kobul rasmiylari ma’muriyati bir necha bor aybni A.A.A.ga bo’yniga qo’ydi.
Ammo 24 Asaddan keyin A.A.A umumiy amnistiya e’lon qilganida; IShID mintaqa razvedkasi orqali ham ushbu amnistiyadan foydalangan va Nangarhor va Kobulda ba’zi jinoyatlar sodir etgan, biroq bir necha oydan so’ng IShID yana IShIDning ildizlarini yo’q qilgan; Ularning katta qismi o’ldirilgan, qolganlari qo’shni davlatlarga qochib ketgan.
Garchi mintaqa razvedkasi Afg‘onistonda IShID borligini asossiz da’vo qilsa-da, aynan mana shu narsa Afg‘onistonni navbatdagi urushga olib boradi va uning mash’um maqsadlariga erishish yo‘llarini taqdim etadi, biroq IShIDning Afg‘onistonda borligi muhokamasi butunlay tugadi.