Abu Javid
Islomning zarhal falsafasida jihad –
ozodlik va najot sari yetaklovchi tushuncha bo‘lib, doimo izdoshlari uchung‘alabaga sabab bo‘lgan. Ammo bu muqaddas so‘zni bir necha yovuz va jirkanch
shaxslar yomon nom bilan tanitdi. “Xalifalik” va “Islom davlati” kabi atamalaraslida muqaddas ma’nolarga ega bo‘lsa-da, qonxo‘r isyonchilar bu tushunchalarni
iflos qildilar. Ba’zi chetdan kirib kelgan harakatlar bu tushunchalarni shundaybadnom qildiki, butun ummat ularning nomini eshitganda jirkanadigan bo‘ldi.
Ular jihod nomi bilan musulmonlarning qonini to‘kdilar, begunoh bolalarnishahid qildilar va jamiyatning hech bir qatlamiga rahm-shafqat ko‘rsatmadilar.
Shuning uchun aytish mumkinki, IShID
“jihod” degan zarhal nom ortida g‘arbliklarning rejalarini amalga oshirmoqda.Ular G‘arb tomonidan berilgan rejalarni amalda ko‘rsatuvchi yuz, vositadir. Aks
holda, Islom hech qachon musulmonni jihod nomi bilan o‘ldirishga izn bermaydi.Hokimlarga qarshi chiqish, ulamolar, bolalar va ahli haqqni o‘ldirish – bu
jihod emas, balki Islom nuqtai nazaridan yomon va qoralanadigan amal bo‘lib,buni qilgan kishi Alloh taolodan mag‘firat so‘rashi lozim.
Islom hatto kofirlarga nisbatan ham
avval da’vat yo‘lini tavsiya qiladi, toki ular tinch yo‘l bilan Islomni qabulqilsinlar. Unda qanday qilib musulmonlarga qarshi urushga izn berilishi mumkin?
Agar bu e’tiqod asosidagi qarash bo‘lsa – noto‘g‘ri. Agar johillik yokig‘arbliklarning rejalarini amalga oshirish bo‘lsa – bu Islom ummatiga katta
xiyonatdir.
IShID bu tamoyillarni buzibginaqolmay, balki Payg‘ambar alayhissalomning jihod haqidagi ko‘rsatmalarini ham
mensimagandir. Masalan, Payg‘ambar (s.a.v) aytganlar: “Asirlarga yaxshi muomalaqiling” (al-Mu’jam al-Kabir, Tabaroniy, 977). Ammo IShID hech qachon asirlarga
nabaviy muomala qilmagan, ular musulmonlarni o‘zlarining botil aqidalarigaasoslanib takfir qilgan, so‘ngra ularni o‘ldirgan yoki yoqib yuborgan.
Ular hatto quyidagi hadiska ham amal
qilmaydi: “Imron ibn Husoyn (r.a) rivoyat qiladi: Payg‘ambar (s.a.v) biznisadaqaga undar va muslani (ya’ni o‘ldirilgan kishining a’zolarini kesishni) man
qilardilar” (Sunan Abi Dovud, 2667). Holbuki, musla qilish Daaishning doimiyodatiga aylangan.
Olovda yoqish ham ularning o‘ziga
xos amallaridan bo‘lib, bu borada ham Payg‘ambarimiz (s.a.v) quyidagichamarhamat qilganlar: “Abu Hurayra (r.a) rivoyat qiladi: Rasululloh (s.a.v) bizni
bir yurishga yuborib, aytdilar: ‘Falon va falonni topsangiz, olovda yoqinglar.’Ammo ketishimizdan oldin dedilar: ‘Men sizlarga ularni yoqishni buyurgandim,
lekin olovda faqat Alloh azoblaydi. Ularni topsangiz, shunchaki o‘ldiringlar.’”(Sahih Buxoriy, 2852)
Hatto Ibn Abdulbarr va San’oniy kabi
ulamolar ham muslaning haromligi borasida ummatning ijmosini keltirganlar. Ammo“Islom davlati” da’vogarlarining bu ijmodan ham, boshqa jihodiy masalalardagi
muhim qoidalardan ham yuz o‘girganini ko‘rish mumkin. Jumladan, ular takfir(ya’ni musulmonni dindan chiqarish) masalasida ham ijmoiy tartib-qoidalarga
amal qilmaydilar, hatto katta gunoh qilganlarni ham kofir deydilar.
Ajablanarlisi shundaki, bu qiynoqlarva islomga zid amallarni ular kofirlarga emas, balki G‘arbning qo‘rqadigan
musulmonlariga qarshi amalga oshiradilar. Bu hol Rasululloh (s.a.v) hadisibilan aynan mos keladi: «Ular musulmonlarni o‘ldiradilar, butparastlarni
esa tark etadilar.» (Sahih Buxoriy, 3166)
Xulosa: IShID jihod nomi ostidabegonalarning rejalarini amalga oshiruvchi guruh bo‘lib, ularning urush
tamoyillari islomiy jihodga mutlaqo mos emas. Ular jihodning barcha mezonlarinibuzganlar. Jihod – terror va vahshiylik emas. Aksincha, ular bu nom ostida
qo‘rquv va dahshat uyg‘otuvchi amallarni bajarganlar. Jihod – kofirlarga qarshibo‘ladi, lekin IShID doimo musulmonlarni nishonga olgan.