Shahid Said Mavlaviy Muhammad Ayaz Shahomat (taqabbalahullah) — mehr va fidokorlik timsoli, axloq namunasi va Konar tog‘larining sheridir. U Muhammad Sharifning o‘g‘li bo‘lib, 1375 hijriy-shamsiy yilda Konar viloyatining G‘oziyobod tumanidagi dindor va mutadayyin oilada, Nishgaam qishlog‘ida dunyoga keldi. U bolaligidan masjidga qatnay boshlagan va mahalla imomidan dastlabki diniy va e’tiqodiy ta’limlarni olgan. So‘ngra G‘oziyobod tumanidagi “Ziyo’ul-Qur’on” madrassasiga o‘qishga kirib, u yerda to‘liq diniy ta’limni tugatdi va faxriy ro‘mol (dastar) bilan taqdirlandi.

Shahid Shahomatning tarbiyasi to‘liq diniy muhitda kechgan va imoni kuchli ildizlardan o‘sib chiqqan bo‘lib, Alloh taolo unga hushyor va larzali vijdon ato etgan edi. Yoshligining boshidayoq vatani G‘arb istilosi ostida bo‘lgan va xalqining zolimona ezilishi, beva ayollarning faryodi, musulmon ayollarning nomusiga tajovuz va diniy muqaddasotlarga tuhmat unga tinch hayotni tanlashga yo‘l qo‘ymadi. Shuning uchun u 12 yoshida qurol ko‘tardi va umrining oxirigacha jang maydonini tark etmadi.

U bosqinchilarga qarshi kurashish uchun 9 yil davomida uyini tark etib, Cho‘ki qishlog‘idagi mujahidlar hududiga hijrat qildi. U faol, salohiyatli va jasur mujahid edi. Bir tunda yakka holda lazer yordamida olti nafar arbakiy va hukumat kuchlarini o‘ldirib, uch nafarini yaralagan. Har bir jang va bosqinda shijoat bilan qatnashar, tumanidagi barcha hujum va amaliyotlarda mujahid birodarlari bilan birga saf tortar edi. U(ISHID) DAISh xavorijlarga qarshi ham keskin pozitsiyada edi; Konar viloyatining ko‘plab tumanlarida harbiy tuzilmalarda faol qatnashdi va ko‘plab hududlarni ulardan tozaladi.

Uning birinchi jihodiy safari Konar viloyatining Shigal tumaniga bo‘ldi — bu yerda xavorijlar amalda faoliyat yuritar edi. U ular bilan ko‘krak-ko‘krakka urushdi va ko‘plab hududlarni ularning iflosligidan tozaladi. Keyinchalik uyga qaytdi, ammo to‘liq dam olmasdan yana xizmatga chaqirildi. Bu safar u Manogay tumanidagi Sarigol hududiga yuborildi va u yerda ham jasorat bilan DAIShga qarshi kurash olib bordi.

Uchinchi safarida u Vata Pur tumaniga yuborildi. U, Allohning pok yo‘lida sobitqadam, xavorij fitnalariga qarshi haq bayrog‘ini baland tutdi. U ularning soxta taqvolariga aldanmadi, haddan oshganliklaridan qo‘rqmadi, balki Qur’oni karim va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam sunnatiga tayanib, ularning botil fikrlarini fosh qildi. Ummat birlikda bo‘lishini eng katta orzu deb bilar, tafriqaga qarshi turar edi. U xavorijlar din ruhi, tafakkuri va e’tiqodidan holi ekanini yaxshi bilardi, shu bois zarur bo‘lsa, hikmat, bilim va qilich bilan ularning fasodiga javob berardi. Uning kurashi siyosiy pozitsiya emas, balki imoniy mas’uliyat edi — u haqiqiy va jasur mujahid bo‘lib, islom risolati uchun xizmat qilardi.

To‘rtinchi safarida u Manogay tumanining Karangal hududiga yuborildi. Shu yerda, Landigal chizig‘ida xavorijlarning bir imomi bilan radio orqali munozarada ishtirok etdi va kuchli dalillari bilan uni mag‘lub etdi. O‘sha davrdagi jang amiri, hurmatli Qori Ziyourrahmon, bu g‘alabali munozara evaziga shahid Sa’idga 2000 afg‘oniy miqdorida mukofot berdi.

Bu mujahid (taqabbalahullah) ko‘plab janglarda xavorijlar bilan bevosita to‘qnash keldi, ko‘plab (ISHID) DAISh jangarilarini asir oldi va har bir hududda ularga qarshi faol da’vat va targ‘ibot ishlarini olib bordi. Uning oilasi ham ko‘plab mujahidlarni yetishtirgan edi. U safarga chiqqanida uyidan besh kishi — bir akasi, bir amakivachchasi va ikki jiyani jang safarbarligiga qatnashar edi. Ularning oilasi olti shahid bergan, akasi Muhammad Bashir Harun esa maxsus bo‘linma komandiri bo‘lgan.

Oxir-oqibat, bu xushmuomala va xushro‘y mujahid tong saharda vazifasini bajarish uchun Cho‘ki tumanidagi Babro bazasiga yo‘l oldi. U yettinchi batalyonning birinchi bo‘linma komandiri bo‘lib, safar davomida (ISHID)DAISh fitnachilari tomonidan yotqizilgan mina portlashi oqibatida shahidlik maqomiga erishdi. Uch nafar safdoshi yaralandi, ulardan biri hozirgacha nogiron holda qolgan. Nahsabuhu kazaalik, wallaahu haseebuh.

Shahidlik sanasi: yakshanba, 1 Safar 1444 hijriy qamariy, soat 9:00 ertalab.