Yaqinda arab yoshlaridan ba’zilari ijtimoiy tarmoqlarda Islomiy Amirat yetakchilaridan birining so‘zlarini qayta ulashdi. U shunday degan edi: «Afg‘oniston yagona islomiy davlat bo‘lib, unda g‘arbiy qonunlar va tamoyillar qo‘llanilmaydi.» Bu so‘zlar haqiqat bo‘lib, ikki asosiy jihatga e’tibor qaratadi.
Birinchidan, dunyodagi barcha, ayniqsa islomiy davlatlarda, inson tomonidan yaratilgan qonunlar, ya’ni AQSh va G‘arb davlatlari tomonidan BMT va inson huquqlari nomi ostida ishlab chiqilgan qonunlar amalda qo‘llaniladi. Bu qonunlar kofir dunyo yoki G‘arb bilan aloqalarni o‘rnatish uchun eshik sifatida taqdim etiladi. Ular bu qonunlarga amal qilish orqali globallashuvga erishib, o‘z nomi va mavqeini oshirishga intilishadi.
Bu borada islomiy davlatlar shunchalik haddan oshdilarki, ba’zilari hatto g‘arbiy qonunlarni o‘zlaridan ham yaxshi qo‘llashadi va bu bilan ommaviy axborot vositalarida faxrlanishadi; go‘yoki ular demokratiya va inson huquqlarining eng yaxshi himoyachilaridir. Bu harakatlarning maqsadi global iqtisodiyotda tan olinish va G‘arb hamda AQShning imtiyozlaridan foydalanishdir.
Ikkinchidan, arab yoshlarining yangi avlodi paydo bo‘ldi, ular nihoyat G‘arb qulligini o‘z yelkalarida his qilishdi va taqdirlarining G‘azo va Falastindan yaxshiroq bo‘lmasligini anglashdi. Ularning yetakchilari shaxsiy manfaatlar va hokimiyatni saqlab qolish uchun g‘arbiy qonunlar va tamoyillarni xalqqa majburlashadi. Ko‘plab arab davlatlari G‘arbni taqlid qilish va AQShga laganbardorlikda shunchalik oldinga ketishdiki, xalqlari toqati tugadi. Arab bahori qo‘zg‘olonlari bu noroziliklarning yaqqol namunasi edi, ammo afsuski, bu qo‘zg‘olonlarda ham islomiy shariatga qaytish o‘rniga yana G‘arb aralashuviga duch kelishdi.
Bu ikki jihat ortida, yana Alloh taoloning Afg‘onistonga bo‘lgan lutfu rahmati ko‘rinadi; ya’ni bu mamlakatni butun dunyodan ajratib, unga inson tomonidan yaratilgan qonunlardan, ayniqsa g‘arbiy qonunlardan xalos bo‘lish va faqat ilohiy qonun – shariatga bo‘ysunish imkoniyatini berdi.
Hali ham dunyo Islomiy Amiratni tan olmaganining sababi aniq. Tan olinishi uchun zarur bo‘lgan barcha mezonlar bu yerda amalga oshirilgan: to‘liq barqarorlik, xavfsizlik, suverenitet, milliy birlik va xalq uchun foydali ishlar davom etmoqda. Ammo G‘arb va kofir dunyo bardosh bera olmaydigan yagona muammo – bu islomiy shariatning to‘liq tatbiqi va Islom hukmronligidir.
Ehtimol, bu bugungi kunda Afg‘onistonda to‘liq islomiy tizim mavjudligining eng yaqqol belgisi bo‘lishi mumkin. Bu muqaddas haqiqatni anglagan davlatlar har qanday yo‘l bilan Afg‘oniston bilan siyosiy aloqalar va ikki tomonlama munosabatlarga kirishdi va ular Islomiy Amiratning yagona qizil chizig‘i faqat Islom ekanligini bilishadi. Ular boshqa davlatlar kabi hozirgi global aloqalar asosida AQSh va G‘arbni taqlid qilmaydi, balki barcha qarorlarida haqiqiy mustaqillikka ega va har bir so‘z va va’dasiga sodiqdirlar.
Muborak Islom dini besh asos ustiga qurilgan. Afg‘onistonning hozirgi hukumati bu asoslarni mustahkamlash va qo‘llab-quvvatlash uchun barcha ichki va tashqi qonunlardan voz kechdi. Har bir shartnoma, qaror va taraqqiyot mezoni faqat Islom va shariatga asoslangan. Chunki bir mamlakatda Islom dinining besh ustunini amalga oshirish uchun siyosiy va iqtisodiy erkinlik yoki mustaqillik juda muhimdir va tashqi aralashuvga o‘rin bo‘lmasligi kerak, bugungi Afg‘oniston bu imtiyozga ega. Hukumatning barcha uch tarmog‘ida ham, ishlarning boshida diniy va shariat bo‘yicha mutaxassislar turibdi. Ular aynan shu mutaxassislik asosida mamlakat, yurt va millatga sodiqdirlar va shu bilan birga, xalqaro hamjamiyat bilan muloqot, suhbat va siyosat yuritish uchun mos tilni ham o‘rganganlar.
Agar boshqa bir nuqtai nazardan qarasak, afg‘onlarning asosiy istagi boshidanoq aniq edi. Zamonaviy asrda ularning uchta yirik imperiyaga qarshi kurash va jihodining maqsadi nima edi? Nega ular bilan kelishuvga erishilmadi? Sababi, ular o‘z mamlakatlarida islomiy tizim va shariat hukmronligini istashgan. Bu yurtda boshqa tizim na mavjud bo‘lishi mumkin va na xalq uni istaydi. Shunday ekan, o‘n yilliklar o‘tib, xalqning orzusi amalga oshdi. Hozirgi tinchlik va farovonlikda yashayotganlari va tizimlarini qo‘llab-quvvatlashlarining sababi – ular sof va to‘liq islomiy tizimga chanqoq edilar. Bu tizimning barcha yetakchilari diniy va shariat bo‘yicha mutaxassislar bo‘lib, xalqning chuqur tushunchasi va umumiy qo‘llab-quvvatlashi ham ularning boshqa xususiyatlaridir; chunki ular xalq orasidan chiqqanlar va xalqning dardu istaklarini yaxshi bilishadi.
Ta’lim sohasida, diniy hamda zamonaviy yo‘nalishlarda, islohotlar va taraqqiyotlar davom etmoqda. Darsliklar, o‘qituvchilar va jismoniy imkoniyatlar uchun eng katta byudjet ajratilgan. Universitetlar, madrasalar va maktablar ustida ish olib borilmoqda, ta’lim sifati ta’minlanmoqda. Yoshlar bitirgach, diniy va zamonaviy fanlarda ham mutaxassislik va bilimga ega bo‘lishadi. Shu sababli, aytish mumkinki, Afg‘oniston Islomiy Amirati dunyodagi yagona tizim bo‘lib, jonlar fido qilinib, xalqiga islomiy shariat hukmronligini sovg‘a qildi. Va shu baraka bilan, ilgari xavfsizliksiz, yomon nomli va buzuq davlatlar ro‘yxatining boshida turgan Afg‘oniston, endi xavfsizlik, tinchlik va to‘liq islomiy tizimga ega birinchi davlat sifatida tanildi.
Agar bu tizim dunyo bilan murosa qilganida, shariat tizimi va islomiy tamoyillar o‘rniga G‘arb tomonidan yaratilgan konventsiyalar va qonunlarga tayanar, tan olinishi uchun ularni qabul qilgan bo‘lardi. Bugun boshqa davlatlar kabi G‘arbning quli bo‘lib, hozirgi ichki va tashqi qarorlarida mustaqillik va pozitsiyaga ega bo‘lmasdi; bu pozitsiya to‘liq islomiy hukmronlik va tizimning belgisi hisoblanadi.
Yaxshisi, dunyo afg‘on xalqining bu irodasiga hurmat ko‘rsatib, Islomiy Amiratni faqat bayroqlari islomiy ramzlar bilan bezatilgan, ammo siyosatlari va tamoyillari faqat G‘arb va kofir dunyosidan nusxa ko‘chirgan islomiy tizimlar va davlatlar bilan solishtirmasin. Ular xalqini demokratiya shiori ostida garovga olishgan, ammo afg‘onlar shariatga yopishib, ularning nusxalangan konstitutsiyalariga ergashishdan qutulib, G‘arbning bosqinchiligi va cheklovlaridan o‘zlarini ozod qilishdi va o‘z irodalari asosida yashash huquqini qo‘lga kiritishdi.
