Valid va Yar
Boshqa tomondan, tarixda biror milliy hukumat xalqining irodasi va qo‘llab-quvvatlovisiz to‘liq hokimiyatga erishgan holat bormi? Islomiy Amoratning Afg‘onistonda hokimiyatga qaytishining asosiy siri aynan shunda edi — bu xalqning irodasi edi. Bu xalq respublika shiorlaridan, begonaparast rahbarlardan va chet ellik bosqinchilardan charchagan edi va yana diniy va milliy madaniyati soyasida islomiy boshqaruvni orzu qilardi.
Ular rahbar sifatida shu tuproqdan, masjid va madrasalardan chiqqan kishilarni istashardi, nafaqat chet ellik fuqarolikka ega bo‘lgan, galstuk taqqan, xorijiy kuchlarga xizmat qilgan va endi esa Afg‘onistonga korrupsiya va talon-taroj maqsadida, oilasisiz “xizmat” bahonasida qaytib kelayotgan nafaqadagi xodimlarni.
Bugungi kunda xalqaro maydonlarda milliy legitimlik va mashhurlik haqida so‘z yuritayotgan ko‘p hukumatlar aslida o‘z tuzumlaridagi tarixiy nuqsonni to‘ldirishga urinmoqda. Chunki ularning aksariyati zo‘ravonlik, chet el yordami va topshiriqlari bilan hokimiyatga kelgan siyosiy loyihalar hisoblanadi. Shu sababdan ham, xalqaro tashkilotlar va Xavfsizlik kengashi Islomiy Amoratga nisbatan salbiy munosabatda. Chunki bu hukumat ularning diplomatik ta’riflariga zid ravishda, xalqga tayangan va milliy irodaga asoslangandir.
Afg‘onistonda bugungi xavfsizlik holati, ijtimoiy barqarorlik va milliy budjet asosida amalga oshirilayotgan qayta qurish loyihalarini hisobga olsak, qanday qilib bu ishlar xalqning qo‘llab-quvvatlovisiz amalga oshirilishi mumkin?
Bu yerda yana bir muhim masala bor va bu Islom olamiga taalluqlidir: Islomiy Amoratning muvaffaqiyati ko‘plab musulmon davlatlarning haqiqiy chehrasini ochib qo‘ydi. Chunki ular hali ham Amerika va G‘arbning ta’sir doirasidan chiqa olishmagan. Bugungacha Islomiy Amoratni tan olish haqida eng oddiy ishorani ham ko‘rsatishmagan. Chunki G‘arbning siyosiy va iqtisodiy tahdidlaridan qo‘rqishadi. Aks holda, ular juda yaxshi bilishadiki, bugungi Afg‘oniston tuzumi — islomiy, xavfsiz va xalq tomonidan qo‘llab-quvvatlangan ideal tizimdir.
Afg‘on xalqi o‘tgan 40 yil davomida urushning tugashi va umumiy tinchlikni xohlagan. Bu orzu Parvardigorning marhamati bilan Islomiy Amorat orqali amalga oshdi. Endi agar dunyo ikkiyuzlamachilik qilib, o‘z tamoyillarini buzib, tarixiga yana qora dog‘lar qo‘shsa, bu o‘zlariga tegishli. Aks holda, afg‘on xalqining orzusi amalga oshdi. Agar “jahon miqyosida tan olinishi” degani, yana milliy va shaxsiy hududlarimiz savol ostiga olinib, Afg‘oniston turli qurollar va siyosiy strategiyalar uchun sinov maydoniga aylanishi bo‘lsa – bunday tan olinishga la’nat bo‘lsin!
Milliy legitimlikning foydasi o‘zimizga yetadi. Faqatgina dunyo bosimlaridan omonda bo‘lishimiz — bu katta ne’matdir. Ammo boshqa musulmon davlatlar tan olgan “rasmiylik” haqida shuni aytish mumkin: bugun bo‘lmasa ham, ertaga albatta dunyo bu haqiqatni tan oladi. Chunki hozirda bizning siyosiy va diplomatik aloqalarimiz 40 dan ortiq mamlakat va qo‘shnilar bilan mavjud va bu jarayon tobora kengaymoqda.
So‘nggi uch yil ichida mintaqa va qo‘shni mamlakatlar shunga ishona boshlashdi: Islomiy Amoratning tashqi siyosati — muvozanatli, iqtisodga yo‘naltirilgan, chin hamkorlik va boshqalarning ichki ishlariga aralashmaslikka asoslangandir. Bu siyosat nafaqat ularga zarar yetkazmadi, balki ularning milliy va xalqaro manfaatlarini ham kafolatlagan.
Shu bois, qat’iy aytish mumkin: bugungi holatda eng muhim va foydali ish — milliy birlikni mustahkamlash va xalqning dindor va vatanparvar qatlamlari tomonidan Islomiy Amoratga berilgan milliy legitimlikni himoya qilishdir. Har qanday harakatda xalq jasorat bilan bu tuzumni qo‘llab-quvvatlayapti. Boshqacha aytganda, agar xalqaro tan olinuvchanlik narxi milliy yarashuv, barqarorlik va shariat asosidagi legitimlikdan voz kechish bo‘lsa — unda Afg‘onistonning zamonaviy tarixini va inqirozlarini tushungan biron oqil inson bu sharmandali savdoni qabul qilmaydi.
