Zulkifl Zaki

Millatlar orasida qurbonlik erkinlik uchqunlarini yoqadi. Shahidlik bizni yo‘q qilmaydi, balki yana tiriltiradi. To‘kilgan qonlarimiz va parcha-parcha bo‘lgan jasadlarimiz asoslarni mustahkamlaydi va barqarorlikni ta’minlaydi.

Islomiy Amirat zamonaviy tarix sahifalarida butun dunyo kufri va toğutlarga qarshi mislsiz, birlashgan va barqaror qal’a sifatida namoyon bo‘ldi; bunday namunasi ilgari ko‘rilmagan edi. Yoshlarda fidokorlik ruhi uyg‘ondi va shahidlik eshigi ochildi, holbuki butun islom olami bu tushunchani o‘z dasturlaridan chiqarib tashlagan edi. Ustozlar shahid bo‘ldilar va ummatni asosiy maqsad sari yetakladilar.

Bu pok karvonning ildizlarini o‘n minglab shahidlar o‘z pok qonlari bilan sug‘ordilar. Ana shu g‘azabli qonlardan Nil daryosi kabi daryo jo‘sh urdi, uning to‘lqinlari 21-asrning fir’avncha salibiy lashkarlarini yuvib ketdi. Aynan mana shu muqaddas qonlar Islom bahorining hosildor zaminlarini yuvdi, pokladi va samarali qildi.

Keling, bu muqaddas karvon rahbari bilan bir necha lahza kutaylik; u aqlli rahbar edi – o‘zini olovga tashladi va yo‘llarni yoritdi. Sovet Ittifoqi, ya’ni o‘sha betartib superdavlat, issiq suvlar orzusida qizil lashkarlarini Afg‘onistonga yuborib, bosqinchilik qilganida, u ularga qarshi turdi.

Afg‘onlar – bu nom eshitilishi bilan g‘ayrat, jihod va fidokorlik so‘zlari yodga keladi – o‘z iymon va vijdon g‘ururi asosida bu imperiyaga qarshi turdilar. O‘sha fidokorlarning biri, 18 yoshli yigit – Axtar Muhammad edi. U jihod safining old qatorida porladi, do‘stlari uchun tayanch bo‘ldi, jasorat timsoli bo‘ldi. Har bir jangning yaralari tanasida ayon edi, ammo ruslarning so‘nggi tobutiga mix qoqayotgan paytda ham uning miltig‘i yelkasidan, qantasi ko‘ksidan tushmagan edi.

Va nihoyat, butun dunyoga hukmronlik qilgan buyuk Sovet imperiyasi, Robbimizning nusratiga va 1.5 million g‘ayratli afg‘on shahidining qurbonligiga ko‘ra, bu diyorda dafn etildi va 15 bo‘lakka bo‘lindi. Afsuski, Islomiy Ummatning orzu qilgan islomiy nizom va erkin hayotga yetishish imkoni bo‘lmadi, ichki kelishmovchiliklarga duch keldik va yurtimiz ichki urushlar laboratoriyasiga aylandi.

Axtar Muhammad Mansur, boshqa sodiq mujohidlar kabi, qurolini yerga qo‘ydi, hokimiyat uchun adolatsiz kurashlarda hech bir tarafni qo‘llab-quvvatlamadi va ilm yo‘lini davom ettirishga qaytdi.

Qachonki shahid Umar rahimahullohning fasod va yovuzlikka qarshi mo‘’jizaviy harakat da’vati qulog‘iga yetib keldi, kitoblarini yopdi va bir necha do‘stlari bilan bu harakatga qo‘shildi. Birgalikda yovuzlik fitnasini yo‘q qildilar, mamlakatga tinchlik olib keldilar, musulmonlarning moli, nomusi va izzatini himoya qildilar.

Ilk Amirat davrida shahid Mulla Axtar Muhammad Mansur – rahmatullahi alayh – chuqur idrok va yetakchilik ruhi bilan ulkan mas’uliyatlarni vijdonan va sabr bilan bajardi. 2001-yil 7-oktabrda AQShning salibiy hujumi boshlanganidan so‘ng, u yana qurolli jihodni boshladi. Bu bosqich Mansur uchun sinovlarga va katta muammolarga to‘la edi.

O‘sha paytda, Amirulmo’minin Mulla Umar rahmatullohning buyrug‘i bilan Islomiy Amirat rahbariyati a’zosi bo‘lishi bilan birga, Qandahor viloyatidagi jihodiy mas’uliyat ham unga topshirilgan edi. 2003 va 2008-yillarda Qandahor markaziy qamog‘i ikki marotaba hayratlanarli tarzda mujahidlar qo‘liga o‘tdi va har safar 1500 dan ortiq asir mujahidlar ozod etildi. Bu ham shahid amirning amallari qatorida edi.

Qandahorda shaharning ichida boshlangan va davom etgan partizan janglari, dushman markazlariga qarshi amalga oshirilgan katta shahidlik operatsiyalari – bularning barchasi uning mas’uliyat davrida ro‘y bergan voqealardir.

Jihod davomida, dushmanning harbiy, siyosiy va targ‘ibot bosimlari kuchayib, ko‘plab komandirlar shahid bo‘lgan yoki asirga olingan bir paytda, aynan o‘sha og‘ir sharoitda mujohidlarni safarbar qilish mas’uliyati shahid amir zimmasiga yuklatildi. U Robbining nusratiga va rahbariyatning yordami bilan bunday vaziyatlarda ham yetakchilik bo‘shlig‘i sezilmasdan, mujahidlarni qat’iy rahbarlik bilan boshqardi.

Shahid Mulla Axtar Muhammad Mansur rahmatullahi alayh Amiratning jihodiy faoliyatlarini boshidan oxirigacha jihodiy murshid – Umar as-Solisning ko‘rsatmalariga binoan olib bordi. Jihod maqsadlarini ro‘yobga chiqarish, yurtni xorijiy bosqinchilardan ozod qilish va shariy tizimni o‘rnatish – uning asosiy maqsadi edi. “Wa amruhum shuraa baynahum” – ya’ni, u do‘stlarining halol maslahatlariga quloq solar, mas’uliyatlarni munosib kishilarga topshirdi va to‘liq ishonch bildirdi. U rahbarlarga doimo xalq bilan mehr va rahm-shafqat asosida muomala qilishni tavsiya qilardi.

Bu aqlli rahbar rahmatullahi alayh Umar rahimahullohning vafotidan so‘ng ikki yil davomida Islomiy Amiratning pok va g‘alabakor lashkarini yuksak fikr va hayratlanarli tezlik bilan boshqardi; hatto dunyo razvedka tarmoqlari dovdirab qoldi.

Bu tafakkurli imom mujahidlar safini tartibga soldi, tashkilotlarni qayta qurdi, yangi bo‘linmalar yaratdi; urushni mudofaa holatidan hujum holatiga o‘tkazdi va harbiy tashabbuslar bilan mujahidlarning jangovar quvvatini oshirdi. Uning rahbarligi ostida Alloh taolo fath eshiklarini ochdi; tumanlar, viloyatlar va yirik bazalar ozod qilina boshlandi; shahar urushlari avj oldi, shahidlik amaliyotlari dushmanning xatolarini fosh etdi va ular uchun hech qayer xavfsiz bo‘lmay qoldi.

Shahid Amirulmo’minin dajjalchi Xavorij ISHIDlarga qarshi qat’iy qadamlar tashladi. Maxsus tayyorgarlikdan o‘tgan kuchlarni mamlakatning barcha hududlariga yuborib, ularning ildizini quritdi.

Shamsush-shuhado rahmatullohi alayh o‘zining siyosiy va harbiy idroki bilan Islomiy Amirat asoslarini shu qadar mustahkam qurib ketdiki, shahid bo‘lganlaridan so‘ng ham saflar zaiflashmadi, balki yanada kuchliroq, barqarorroq va qat’iyroq bo‘ldi; g‘alabali lashkar va ulkan islomiy tizimga aylandi.

Ey Umar yo‘lini davom ettiruvchi!

Shahidliging muborak bo‘lsin! Ey bizning shahid rahbarimiz! Sen biz uchun faxr va g‘urursan. Sen bu pok saflarni qat’iy himoya qilding va sadoqat bilan ularni qo‘riqlading. Sen o‘z nozik tanangni o‘qlar o‘ljasiga aylantirding va va’dangga sodiq qolding.

Ey karvon rahbari!

Sen ikkinchi Ali ibn Abu Sufyon eding. Jahon tadqiqot markazlari, razvedka tarmoqlari va zamonaviy universitetlar sening chuqur tafakkuringni o‘z dasturlariga kiritishlari kerak.

Ey 14-asr Mansuri! Sen va’daingni bajarding va najot topding. Yosh avlodimizga fidokorlik darsini amalda ko‘rsatding; to‘rtinchi asrdan keyin yana bir Mansur musulmonlar orasidan yondi. Ey aqlli rahbar! Allohning didori, A’la jannatlari va go‘zal hurilar nasibing bo‘lsin.Amin!