Usoma Nuhzat
Islom tarixida har doim shunday guruhlar paydo bo‘lgan-ki, ular diniy tushunchalarni noto‘g‘ri talqin etib, shariat maqsadlarini buzgan holda, eng katta zarbani Islom dushmanlariga emas, balki musulmon ummatiga yetkazishgan.
Bu guruhlarning eng yaqqol namunasi zamonamizdagi xavorijlar ya’ni (ISHID)DAIShdir. Ular “kofirlarga qarshi jihod” shiori bilan maydonga tushdilar, ammo amalda ularning urush va zo‘ravonlik olovi eng avvalo musulmonlarning boshiga yog‘ildi.
(ISHID)DAISh nomli bu yovuz guruh “xilofat barpo qilish” va “kufr dunyosiga qarshi jihod” kabi muqaddas shiorlardan foydalanib, minglab sodda yoshlarni o‘ziga jalb etdi va ularni buzuq maqsadlariga qurbon qildi.
Ular o‘zlarini sahobalarning qilich merosxo‘rlari deb taqdim etdilar, holbuki ularning qilichi eng ko‘p bechora musulmonlarning bo‘yniga tushdi. Bu narsa Iroq, Suriya va boshqa hududlarda ochiq-oydin ko‘rindi; portlashlar, bombali hujumlar va ommaviy qatl etishlar natijasida eng ko‘p zarar ko‘rganlar aynan musulmonlar bo‘ldi – hattoki ba’zida masjidlar va juma namozlari ham qon maydoniga aylantirildi.
(ISHID)DAISh yetakchilari doim o‘zlarini “kofirlarga qarshi kurashning birinchi safida” deb da’vo qilishardi, ammo amalda ular sionistik rejimga yoki g‘arb bosqinchilarining armiyalariga qarshi biror muhim amaliyotni amalga oshirmaganlar.
Buning o‘rniga esa, musulmonlarning bozorlarini, maktablarini, masjidlarini, shifoxonalarini va turar-joy hududlarini qon kechirdilar. Ularning yolg‘on shiorlari qurboni bo‘lganlar orasida minglab ulamo, imom, muallim, bola va himoyasiz ayollar bor edi.
Bu katta og‘ishish sabablaridan biri aynan ularning asl xavorijlardan meros olgan noto‘g‘ri aqidasidir; ya’ni kim ularning buzuq va qattiqqo‘l yo‘liga ergashmasa, uni kofir deb hisoblab, qonini to‘kishni halol deb bilishardi.
Ular hatto kofir bosqinchilarga qarshi bo‘lgan shar’iy jihodni ham tashlab, ummat ichida ichki urush va qon to‘kishga yuz burishdi. Go‘yo ularning maqsadi tashqi dushmanga qarshi turish emas, balki musulmonlarning kuchini ichkaridan yemirish edi.
Alloh yo‘lida jihod da’vosi, agar fitna va parokandalik vositasiga aylansa, tashqi dushmandan-da xavfliroq bo‘ladi. Rasululloh ﷺ xavorijlar haqida shunday deganlar:
“Yaqtuluna ahlal-Islam va yada‘una ahlal-awthan.”
Ya’ni: “Ular musulmonlarni o‘ldiradilar, butparastlarni esa qo‘yib yuboradilar.” (Sahih Buxoriy)
Bugungi (ISHID)DAISh ham o‘sha xavorij tafakkurining davomidir – u shunday bir fikrki, jihod nomi ostida fitna va halokat keltiradi va uning eng ko‘p qurbonlari aynan (ISHID)DAISh himoyasini da’vo qilgan oddiy xalqdir.
Holbuki haqiqiy jihod – bu ulamolarning yetakchiligi ostida, ummat birligi bayrog‘i ostida olib boriladigan jihoddir va uning birinchi sharti musulmonlarning qonini va molini omonda saqlashdir.
Xulosa qilib aytganda, (ISHID) DAIShning eng katta xiyonati jihod tushunchasini dunyo oldida yomon ko‘rsatganidir; jihod – bu ummatni ulug‘laydigan fariza bo‘lsa-da, xavorijlar qo‘lida u parokandalik va vahshiylik vositasiga aylantirildi.
Ammo bu dog‘ – xabardor avlodlarning hushyorligi va ummatning sobitqadamligi bilan hech qachon bu muqaddas farizaning ildizini qurita olmaydi; chunki haqiqiy jihod – faqatgina tajovuzkorlarga qarshi olib boriladi, begunoh musulmon xalqqa emas.
